آگاهی فرگشت و داروینیسم
براساس یک مطالعه عمده علمی، بسیاری از انسان‌های امروزی حاوی درصد کمی‌از ژن‌های نئاندرتال‌ها هستند. این یافته بسیاری از کارشناسان را شگفت زده کرده است زیرا شواهد ژنتیکی قبلی حاکی از آن بود که نفوذ ژنتیکی نئاندرتال‌ها بر وراثت در انسان ناچیز یا هیچ است.
این نتایج ناشی از تحلیل نقشه ژنتیکی نئاندرتال‌هاست که ساختار جسم و اندام آنها را تشریح می‌کند. اما این مطالعه مؤید آن است که جد انسان امروزی به جمعیت کوچکی از آفریقایی‌ها که بعدا در سراسر کره پراکنده شدند می‌رسد.
مقبول ترین نظریه در مورد سرمنشاء انسان امروزی – موسوم به خروج از آفریقا – حاکی از آن است که اجداد انسان مدرن (هومو سیپین‌ها) حدود ۲۰۰ هزار سال قبل در آفریقا زندگی می‌کردند. سپس در حدود ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال قبل یک گروه نسبتا کوچک از مردم این قاره را ترک کرده و در سایر نقاط زمین سکنی گزیدند.
هرچند براساس مطالعه تازه تاثیر ژنتیکی نئاندرتال بر انسان کم به نظر می‌رسد اما این رقم بالاتر از آن چیزی است که تحلیل‌های ژنتیکی قبلی نشان می‌داد. اسوانته پابو از واحد مردم شناسی تکاملی در موسسه ماکس پلانک در لایپزیگ آلمان گفت: “نئاندرتال‌ها کاملا منقرض نیستند. بخش کوچکی از آنها در برخی از ما زنده است.”
پروفسور کریس استرینگر مدیر تحقیقات سرمنشاء انسان در موزه تاریخ طبیعی بریتانیا که یکی از معماران نظریه خروج از آفریقاست می‌گوید که هرچند این یافته از جهاتی موید دانسته‌های قبلی دایر بر جدا بودن دودمان نئاندرتال‌ها از انسان است اما نکته بسیار جالب آن این است که نشان می‌دهد ظاهرا در مواردی میان انسان و نئاندرتال آمیزش صورت گرفته است.
جان‌هاکس استادیار مردم شناسی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون در آمریکا به بی بی سی گفت: “به نظر می‌رسید که چنین حالتی ممکن بوده باشد، اما من از میزان آن شگفت زده هستم. واقعا انتظار نداشتم (این تاثیر) چهار درصد باشد.”
تهیه نقشه ژنتیکی نئاندرتال‌ها یک دستاورد مهم علمی‌و حاصل یک تلاش چهار ساله تحت هدایت موسسه ماکس پلانک با شرکت دانشگاه‌های متعددی در اطراف جهان است.
این نقشه که در حد یک پیش نویس است حاوی دی ان اِی استخراج شده از استخوان‌های سه نئاندرتال مختلف کشف شده در غار ویندیا در کرواسی است.
© / بی‌بی‌سی. اردی‌بهشت۱۳۸۹